Mijn ervaring (16 jaar)

[marcklw]

Ik ben Marc (nu 17) en ik zweet al veel zolang ik mij kan bedenken (familiekwaal) maar vanaf het begin van de middelbare school, toen ik 12 was is het echt begonnen. Ik had de hele dag vlekken van 20cm diameter onder m'n oksels, het maakte niet uit wat voor weer het was, ookal vroor het, ik had het nog. Ik nam altijd 2 shirts mee naar school, 1 voor na de fietstocht van 15km naar school en 1 voor 's middags. Nadat dit een tijdje zo doorging en ik er echt genoeg van had zijn we naar de huisarts geweest en die zei dat ik naar de drogist moest gaan en odorex dry depper moest kopen en dat hielp!! Maar na ong. 1 maand niet meer. Wederom naar de huisarts geweest en die stuurde ons door naar de dermatoloog. Die schreef ook iets voor, ik weet de naam niet meer maar het was rood spul wat je wassen onder je oksel doen en ook een spray, maar dat hielp ook niet. 2 weken later weer bij de dermatoloog geweest en die wou overgaan op botox. Een tijd later kreeg ik dat (op andere forum is te lezen hoe dat in z'n werk gaat) dus en het hielp.. Voor 1 maand, en toen was het uitgewerkt. Normaal deed het ziekenhuis botox spuiten maar 1 keer in de paar maand maar voor mij wouden ze een uitzondering maken en kreeg het dus gelijk weer, en toen hielpt het helemaal niks meer. Toen konden ze niets meer doen. Toen werd het steeds erger en ik wou niet meer naar school, ging niet meer uit ik wou helemaal niks meer.

Toen zijn we weer bij de dermatoloog geweest en die heeft mij doorgestuurd naar de dermatoloog van het Radboud ziekenhuis in Nijmegen en die zei dat de enige keus een operatie was en dat ik die bij 'mijn eigen' dermatoloog kon laten doen. Zodoende kwam er een gesprek of ik de operatie echt zou willen want het zou niet niks zijn... Ze zouden onder de rechteroksel 3- en onder de linkeroksel 2 gaatjes maken en met apperatuur naar binnen gaan. Ze zouden dan eerst mijn linkerlong laten 'klappen' en zou de hart/longmachine het overnemen en daarna de rechter. Want anders konden ze niet bij de rug komen. Dan zouden ze door de achterste ribben naar de zenuwen in de rug gaan en daar een zenuw doorbranden. Dit was precies werk want als ze de zenuw te hoog of te laag door zouden branden zou het weinig effect hebben. Ik heb ingestemd en de operatie zou oktober 2011 (ik was 16) gedaan worden.

Op donderdag om 4 uur moest ik me melden in het ziekenhuis (ik werd een dag voor de operatie opgenomen op de longafdeling) en heb de hele avond een beetje tv gekeken en af en toe kwam er een arts langs om vragen te stellen. 'S nachts heb ik slecht geslapen aangezien ik met 2 andere mannen op een kamer lag en die hoestten de hele nacht door. 'S ochtends mocht ik uiteraard niets eten en ik werd in de loop van de ochtend naar de operatiekamer gebracht en werd ik in slaap gebracht. Toen ik bijkwam op de intensive care (dat was vooraf afgesproken, omdat ik een dubbele klaplong had gehad) zag ik heel vaag 5 man om m'n bed staan en ik schreeuwde: "Ik krijg geen lucht, ik krijg geen lucht." Toen hebben ze mij aan de morfine pomp en de zuurstof gelegd en een uur later werd ik 4 uur 's middags wakker zonder pijn, en ik voelde me heel goed. Ik mocht wat eten, maar dat had ik beter niet kunnen doen, u snapt waarschijnlijk wat er gebeurd... De volgende dag moest ik het zonder morfine doen, en een paar liter minder zuurstof van de artsen, en toen begon het pas... Vreselijke pijn op de borst, slecht adem kunnen halen en ik smeekte jankend om een spuit morfine en wanneer ik die kreeg ging het ook weer stukken beter en kon ik lekker slapen. Dit ging zo een paar dagen door en vanaf zaterdagmiddag ging het beter en heb ik voor het eerst aan tafel gegeten (gezeten, lopen (met morfine) Zondags ging het beter en mocht ik naar huis, eindelijk na ong. 5 dagen ziekenhuis. Thuis ging het wel aardig... Nu begon pas de pijn van de wondjes en de pijn in de rug. Het enige wat vreselijk was was slapen... Ik kon alleen op mn rug slapen en uit bed komen was een hel, ik heb vaak schreeuwend en claustrofobisch in bed gelegen omdat ik er maar niet uit kon komen, soms duurde het een kwartier voordat ik er uit was. Verder ging het elke dag een stukje beter, het enige wat je overhoud is gevoeligheid van de huid op je borst en je rug.. Als iemand je op je rug of op je borst tikt doet dat erg veel pijn.

Het verhaal wat alle doktoren zeggen over compensatie zweet klopt. De operatie heeft mij geholpen en ben er super blij mee, en ondanks de vreselijke dagen ben ik blij dat ik het gedaan heb. Alleen zweet ik nu veel op m'n rug en tussen m'n benen.

Denk heel goed na of u deze operatie zal doen of niet. Doe het niet zomaar, alleen wanneer je er echt niet meer mee kan leven.

Tip:

- Zorg (hoe moeilijk dat ook is) dat je niet verkouden bent voor de operatie. Hoesten lukt niet, en als je niest (heb ik 1 keer gehad) weet je niet wat je meemaakt en lijkt het of je long van je borstkas 'scheurt.'

Als er vragen zijn, stel ze gerust!!

Groeten,

Marc.

[Anouk1991]

ik heb even een vraagje
ik ben al bijna 1 jaar bezig met me oksels,
ik heb eerst syneo 5 odorex en allemaal van dat soort dingen gebruikt maar ik kan niet tegen een bepaald stofje wat erin zit dus krijg gelijk uitslag
ik heb vorig jaar juni botox behandeling gedaan, na 3 dokters afspraakjes mocht dat uiteindelijk. maar dat heeft helaas niks geholpen, nu na 9 nieuwe dokters afspraken in het ziekenhuis, heb ik maandag weer een afspraak, maar ze willen maar niet die operatie doen
wat hebben jullie gezegt tegen de dokter? omdat jullie die operatie wel mogen?
ik heb er echt alles voor over als het maar weg gaat maar ben die ziekenhuis bezoekjes ook zat en iedere x weer die teleurstelling,

Kan iemand mij helpen???

[marcklw]

Hey Anouk!

Misschien is het een slim idee om een keer bij een dermatoloog van een groter ziekenhuis langs te gaan, ik zelf ga altijd naar het ziekenhuis in Doetinchem maar (ik werd doorgestuurd) ben bij een dermatoloog van het radboud ziekenhuis in Nijmegen geweest om te vragen wat zij er van vonden, en dan met het advies van hun naar je eigen dermatoloog.

Verder heb ik gezegd (wat ook zo was) dat ik soms in bed bleef liggen omdat ik niet meer naar school wou, en bijv. niet meer uitging met mijn vrienden en niet wou werken.

Gr Marc.