Dit bericht wil ik vooral gebruiken om mijn ervaringen te delen en deels om mijn frustratie van mij af te schrijven. Het is begonnen in de puberteit. Ik denk rond een jaar of 15 (Ik ben nu 19 jaar).
Op sociaal gebied ben ik vrij onzeker, maar heb in de loop der jaren diverse manieren gevonden om dit minder zichtbaar te maken. Begrijp me goed, ik heb totaal geen problemen met de communicatie zelf, maar eerder met de lichaamstaal. Zodra ik in gesprek raak voel ik een bepaalde spanning door mijn lichaam. Deze spanning komt volgens mij grotendeels tot stand omdat ik bang ben om te zweten. Dit is min of meer een antwoord op de vraag die ik me vaak genoeg stel, ben ik nu onzeker om hoe ik overkom of juist omdat ik bang ben om te zweten?
Een kleine rekensom, 19-15 geeft weer dat ik nu ongeveer 4 jaar met dit probleem heb te kampen. Lang heb ik met de gedachten gelopen, het komt door de puberteit. Maar nu het einde van de puberteit in zicht is, en het probleem nog steeds niet minder is, ben ik bang dat het niet iets van tijdelijke aard is.
Door de jaren heen is het min of meer een obsessie geworden. Ik sta er mee op, en ik ga er mee naar bed. Het bepaalt mijn kledingkeuze en mijn gedrag, maar ik wil voorkomen dat het straks ook grote beslissingen in mijn leven gaat beïnvloeden. Bijvoorbeeld mijn keuze voor een baan. Het voelt nu echt als een sociale belemmering. Ik kan niet de ‘spontane’ jongen zijn, die graag zou willen en kan zijn. Mijn lichaamstaal heeft zich aangepast aan deze sociale handicap.
Het zweten is op het ene moment ook erger dan op het ander. Thuis kan ben ik bijna ‘zweetvrij’ om het zomaar te noemen. Bij vrienden over de vloer heb ik er ook al veel minder last van. Maar op werk of op school is het een ware hel. Vooral op school voel ik me er niet prettig door. Ik ben altijd bezig met de gedachte, oh nee als ik nu maar niet begin te zweten. Het is ondertussen voor mezelf een retorische vraag geworden, want zweten doe ik toch wel!
De afgelopen jaren heb ik ook van alles geprobeerd om het zweten in ieder geval te verminderen. Diverse deodorants zoals Odorex, Deoleen etc. Maar tevergeefs.
Op aanraden van iemand op dit forum ben ik ook naar de dokter geweest voor oxybutynine. Enige wat hierdoor droog werd was mijn mond. Dus een aanrader voor mensen die last hebben van teveel speeksel, probeer oxybutynine zou ik zeggen
Naast deze middelen heb ik ook nog diverse lotions zoals Odorex Dry of Therme Skincare geprobeerd. Op korte termijn een verbetering, maar na nog geen 10 dagen heeft het zweten haar oude niveau alweer aangenomen.
Ik word er ondertussen aardig moedeloos van, want het beheerst op dit moment gewoon mijn leven. Er niet aan denken lukt ook gewoon niet. Er mee leren leven wil ik niet, ik wil er gewoon van af! Ik wil zelf bepalen wat voor kleren ik koop. Auto kunnen rijden zonder enorme zwammen onder mijn oksels. Of gewoon een presentatie kunnen geven zonder dat mijn shirt doorweekt is.
Ik ben nu in het stadium aangekomen dat ik een operatie overweeg. Ik ga ook morgen een afspraak maken bij de dokter hoe hij over thoracale sympathectomie denkt. Verlost worden van dit probleem echt zou zo’n grote bevrijding betekenen!
Ik ben benieuwd in hoe verre jullie jezelf in mijn verhaal herkennen en naar jullie ervaringen.
) maar in het ziekenhuis hebben ze me verteld dat voor botox in oksels niet meer zoveel uitmaakt, omdat het vrijwel standaard vergoed wordt nu (dat waren de letterlijke woorden van een zuster op de dermatologie afdeling). Ik weet wel dat ik bij VGZ zit, maar hoe en wat...geen idee. Het zou misschien wel kunnen dat de vergoeding alleen voor de grote verzekeraars geldt...maar dat is speculatie van mijn kant. In Maastricht echter betalen ze de botox uit het ziekenhuis budget (misschien nu niet meer, nu het vergoed wordt), je krijgt dan een rekening voor alleen de kosten van de specialisten, niet de botox zelf en die kan je vervolgens indienen bij je verzekeraar.
