Mijn ervaring: thoracoscopische sympatectomie

[mamaRia]

DUBBELZIJDIGE THORACOSCOPISCHE SYMPATECTOMIE

De operatie is goed verlopen. :cheer

Ik ben maandag 30 mei 2011 om 12.30 geopereerd in 35 minuten en om 14.30 uur was ik weer een beetje bij bewustzijn. Het is ongelofelijk dat je meteen resultaat merkt; warme, zachte maar vooral droge handen. Niet koud en klam meer!!
Om 15.30 uur werd ik weer naar ‘mijn kamer nummer 13!’ gebracht. Ik was de enige alhoewel er wel een ander meisje van 15 jaar werd geopereerd na mij met hetzelfde probleem. Ik ben 43 jaar… dat scheelt haar 28 jaar ellende vergeleken met mij. Ik was op dat moment vooral heel blij voor haar, dat zij op zo’n jonge leeftijd geholpen werd. Zij lag op de kinderafdeling en ik heb haar helaas niet ontmoet. Ik hoop dat zij ook een goede operatie heeft gehad en dat het goed met haar gaat.

Helaas kreeg ik de volgende ochtend migraine dus in plaats van een heerlijk ziekenhuisontbijtje nuttigen, kon ik een spuugbakje vullen. Het was achteraf dan ook maar goed dat ik alleen lag. Tegen 12.00 uur kon ik na een korte controle van de longen naar huis. Thuis meteen weer het bed in gedoken en de hoofdpijn bleef tot en met de woensdag. Het was denk ik een combinatie van migraine en naweeën van de narcose.

Uiteraard had ik ook nog veel pijn in de borst- en de ribbenkas en sleutelbeen maar ik kreeg het dringende advies, om de 4 uur 2 x paracetamol in te nemen tegen de pijn. Die pijn zou nog wel even aanhouden, maar dat heb ik er natuurlijk allemaal voor over. Je kunt nog wel 4 weekjes last houden maar ik zie wel. Ik ben gewoon heel gelukkig dat mijn handen nu ‘rustig’ zijn, ik hoef me nu niet meer ‘druk’ te maken om die handen, daar had ik uiteindelijk (bijna) alles voor over! Ik denk (weet wel zeker) dat dit heel veel onnodige spanning scheelt en misschien wordt de migraine daar ook wel minder door.

De pijn die ik voel is goed te dragen. Het is voornamelijk een soort van spierpijn in borst en bovenrug. Het zal uiteindelijk weer weg zijn, daar hou ik me aan vast.
Wat het compensatiezweten betreft; het is de laatste dagen nogal warm dus ik merk nog niet zoveel verschil met voor de operatie. Ik ben vooral heel blij met mijn droge handen en oksels en dat blije gevoel overheerst. Dat mijn bovenbenen en billen iets vochtiger zijn, deert mij niet (misschien komt dat nog, zou kunnen). Als mensen vragen, hoe het met mij is, durf ik ze NU PAS te vertellen van de operatie en het hebben (gehad) van zweethanden… Ik heb het altijd als een groot geheim met me meegedragen en dat heeft bij mij veel psychisch leed en eenzaamheid veroorzaakt. Zolang ik mij kan heugen, heb ik last gehad (fijn om dat nu te kunnen zeggen!) van zweethanden (ook oksels en voeten maar daar had ik psychisch geen last van). Die zweethanden heb ik altijd verborgen gehouden voor anderen, mijn handen stonden tussen mij en de buitenwereld in zou je kunnen zeggen. Ik heb me nooit 100 % durven geven. Bovendien was ik van mening, dat als mensen het zouden weten, er op gingen letten en het alleen maar erger zou worden en mensen mij als een zenuwpees gingen bestempelen. Dat leverde uiteraard veel vervelende situaties op. Ik wens iedereen met hyperhydrosis hetzelfde blije gevoel als ik op dit moment; met droge handen. Ik kan iedereen deze operatie aanbevelen! Oh ja de operatie vond plaats door dr. Raymakers (longchirurg) in de SUDOR kliniek, ziekenhuis te Almelo (ZGT). Mocht iemand meer willen weten, hoor ik het wel!!

[Annabel]

Wat heerlijk dat je zoveel baat bij de operatie hebt hehad Ria. Je bent nu bijna 3 weken verder, hoe gaat het nu met je???
Groetjes v Annabel